top of page
Mijn woelige tijd

Het Begin
 

Het is 1985 Radio Monique is al een tijd in de lucht, ik luisterde er niet naar omdat ik werkzaam was als program director bij Keistad FM.
Dit station werkte samen met MMI, die de programma's maakte voor Radio Monique.

Daarnaast verzorgde wij ook onze eigen programma's
De MMI programma's  hebben we vrij snel overboord gegooid, zodra we meer onze eigen medewerkers kregen.
We wilde die programma's wel handhaven maar iemand moest die banden bewerken en dat koste veel tijd en geld.
In diezelfde periode werd ik wel getriggerd door Radio Monique.
Ik had helemaal geen zin om op die boot te zitten, maar wilde wel iets doen voor het station.
In 1987 maakte ik een sollicitatie bandje met de gedachte daar hoor ik niks meer van, prompt de volgende dag ging de telefoon, of ik even langs wilde komen voor een gesprek.
De volgende dag aangekomen in de MMI studio en daar zag ik dat er niets wees wat met Radio Monique te maken had, er hing wel een foto van de Ross Revenge maar die foto was zo genomen dat je de namen van Monique en Caroline niet zag.

 

Ik had een gesprek, en men vroeg of ik een nieuwsbulletin in elkaar wilde zetten.
ik kreeg een stapel kranten en de onderwerpen knipte ik uit en lag ze in volgorde, zoals ik dacht dat het nieuws gebracht moest worden.

Ik heb toen een opname gemaakt van dit nieuws, aan nieuwslezers was een flink tekort.
Plaatjes draaien kan iedereen!?

Tuurlijk een programma in elkaar zetten en presenteren was wel de bedoeling, maar het nieuws was belangrijker, en nieuwslezen is een vak apart.

Het gesprek verliep goed en toen kwam de vraag of ik naar de Ross Revenge wilde gaan, ik had al te kennen gegeven dat dit niet echt mijn bedoeling was. Dus ik dacht als het goed betaald wil ik erover denken. Het bedrag werd genoemd, 100 gulden per dag!
Voor die tijd niet slecht want als je aan boord bent heb je geen andere kosten.

Ik vroeg op een serieuze toon of er op zon en feestdagen meer betaald zou worden.
Nee was het antwoord, Men had niet door dat ik dat als grap vroeg.

 

De volgende vraag was ook kun je volgende week.

Ik zei in principe kan dat wel, maar ik had nog een en ander te regelen door mijn baan als programmaleider bij Keistad FM een commercieel radiostation.

Toen ik klaar was zou het bandje naar de mensen aan boord worden gestuurd die dan een oordeel konden geven.
Volgens mij heeft dit bandje nooit de Ross Revenge bereikt.

Dit omdat de week ernaar ik een telefoontje kreeg om naar de Ross Revenge te gaan , terwijl er geen tender die richting is geweest.

​

Tijdens mijn aanwezigheid werd er met de eigenaar van Radio Monique een telefoongesprek gevoerd met een medewerker die naast programma’s ook een platenmaatschappij had.
Tijdens dit gesprek werd hem gevraagd waneer hij weer nieuwe programma’s kwam opnemen omdat de herhalingen teveel waren gedraaid.

Wat die herhalingen betreft dat kon ik wel merken toen ik aan boord was.
Er was een chronisch tekort, waardoor er regelmatig een vervangend live programma van boord kwam in die periode.

 

Bedrijvigheid alom dus in de MMI studio.

Naar de Ross Revenge 1987

​

Het duurde een aantal weken voordat ik vertrok. Ik ging naar Den Haag waar ik werd opgehaald om naar Calais te gaan.
Maar we moesten nog enkele collega’s ophalen, 1 van die collega’s vertelde dat hij veel nonstop bandjes voor de ochtend had gemaakt.
Wat ik met die bandjes heb gedaan dat lees je in een ander hoofdstuk.

 

Tijdens de rit had naar Calais had de eigenaar van het station een lang telefoon gesprek met de eigenaar van Radio Caroline.
Waar het over ging weet ik niet meer, maar het kwam erop neer dat hij nog meer geld wilde.

Intussen stond Caroline aan op de radio in de auto. Ik hoorde my baby cares for me van Nina Simone.
Op zich geen bijzonder iets, maar wat wel bijzonder was dat het op Caroline gedraaid werd, het was geen “long boared album track”.
Het was een opkomende hit, en dat draaide men niet bij Caroline.

De term “long boared album track” is een uitdrukking van de Caroline disc-jockeys omdat ze soms nummers draaide van 20 minuten.
Dit nummer was opnieuw uitgebracht en omdat er al een tijd geen tender meer was geweest, vroeg ik me af hoe het mogelijk was dat zo nieuw nummer al te beluisteren was. Maar daar zou ik achterkomen als ik aan boord zou gaan. 
In de Haven aangekomen zijn we eerst wat gaan eten in een plaatselijke eetgelegenheid.

 

Toen realiseerde ik me dat ik mijn ziektekosten niet had geregeld. 
Men wist me te vertellen dat dit op zich geen probleem moest zijn, omdat als er iets onverhoopt mocht gebeuren dat het financieel wel in orde zou komen. Achteraf kwam ik er achter dat ik toch verzekerd was voor het geval dat. Dat het illegaal was daar stond ik niet bij stil.
Maar die gedachte is eigenlijk logisch, het enige wat ik deed was naar een schip gaan om te werken.

 

Maar dat heb ik altijd wel gehad toen ik aan illegale zenders aan land meewerkte. Eigenlijk best raar dat je voor dit soort dingen de wet overtrad.

Het was vroeg in de avond toen we de bevoorrading aan boord van de Bellatrix brachten, een zeer luxe schip, 100 broden, 500 flessen melk.
Alles dus in zeer grote getale.

 

Het zal rond 22:00 zijn geweest toen we onze kooien opzochten om te gaan slapen. Een paar uur later vertrokken we.
Maar voordat we vertrokken moest de kapitein onze paspoorten hebben. Hij had contact met de douane en hij vertelde via de marifoon wie er aan boord zaten en waar we heen gingen.

Tot mijn verbazing zei de douane, jullie vertrekken weer naar die rode boot, en dit werd bevestigd.

Prachtig is het om te zien om op de radar de route te zien hoe de Bellatrix naar de Ross Revenge vaarde .

Ik dacht het gebeurt nu echt, een raar gevoel en spannend om mee te maken.
En ik altijd maar denken dat alles in het geniep gebeurde.

Aan boord springen.
 

De overtocht duurde ongeveer 8 uur, Tijdens deze overtocht las ik wat, ik had expres een dik boek van 500 bladzijden meegenomen.
Thuis kwam ik maar niet aan dat boek om te lezen. En dacht als ik aan boord ben in rustige momenten lees ik het verder.
Daar is niet veel van gekomen door de drukte en het slechte weer. Voor de rest was het genieten van het varen op zee.

Eenmaal aangekomen bij de Ross Revenge rond 06:00 was het stormachtig en we moesten een tijd wachten om over te stappen.
Dit duurde een paar uur.

Indrukwekkend was het toen we een paar meter voor anker lagen van de Ross Revenge
Een prachtig gezicht om dat schip te zien in het ochtendgloren met die opkomende zon.

Ik maakte in gedachten hoe zo leef gemeenschap was, wetende dat mijn gedachte het totaal niet haalde bij de werkelijkheid.

 

Hoewel er een stevige wind was kwam het moment dat we konden overstappen.
De reden van wachten was dat de Ross Revenge met de kop in de wind stond, Dat ging makkelijker met overstappen.

Het was gebruikelijk om langszij te gaan, maar door de kolkende golven was dit keer voor het achtersteven gekozen.
Dit was best heftig omdat beide schepen danste op de golven. Het overspringen ging onder leiding van de kapitein van de Ross Revenge.
Als de Bellatrix naar boven zou deinen moest ik overspringen en werd opgevangen door 2 bemanningsleden. 

Best wel gevaarlijk achteraf, nu zou ik dat nooit meer zo doen.



Een paar dagen voor de storm van 1987 had ik de gelegenheid een foto
te maken van de zendmast. 


Er zijn veel foto's van de mast, maar dit is echt de allerlaatste in zijn volle glorie.

Aan het werk.

​

Overgesprongen en heelhuids aangekomen op de Ross Revenge.
De mensen waren zeer blij dat ze afgelost werden, dat kwam omdat het al een paar weken stormde, en daar wordt je echt moe van.
Je raakt uit balans, dat merk je zeker als je weer aan land was.  
Je zwalkte dan als je loopt, omdat de deining van het schip dan nog in je lichaam zit.

Kennis maken was niet te doen, er moest een snelle wissel plaats vinden, omdat de volgende storm er al weer aankwam.
Ik liep nadat ik mijn koffers ergens had neergezet in het schip naar de Monique studio om kennis te maken met mijn collega’s.
Op de achtergrond hoorde ik een verhitte discussie in de messroom. Schijnbaar was er iemand boos.
Ik dacht nog leuke begroeting, het was letterlijk te horen als je buiten stond. 


Toen ik in de messroom kwam zag ik het hoe ze aan de nieuwe muziek nummers kwamen.
Ze hadden de geluidsbron van de TV gekoppeld aan een cassette recorder.
En maakte audio opnamen van Top of the Pops of van een clip tv station.
Ik ging nog even zitten in de messroom om bij te komen van de reis.
Maar dat duurde niet lang. Rust zou de komende 2 maanden niet aan bod komen.


Nadat de tender weg was, bespraken we gelijk het schema voor de komende weken, iets wat altijd gebeurt als er verversing was van personeel.
Ik werd gelijk in het diepe gegooid en die middag om 16:00 uur deed ik mijn eerste nieuwsuitzending.

Na die bespreking kon ik kiezen welke hut ik wilde hebben. Ik heb toen bewust gekozen om helemaal achter in het schip te gaan.
Omdat als het schip deinde op de golven werd je gewoon in slaap gewiegd. Nadeel was als het stormde dat je bijna uit je kooi werd gegooid.

Ik schreef volgens traditie mijn naam op de kast van mijn hut. 

Een goede vriend van me was aan het werk in het leger waar hij les kreeg om in legervoertuigen te rijden, en ze hadden de radio op Monique staan.
Hij schrok dat hij me hoorde,om 16:00 uur, maar wist me te vertellen dat hij het geweldig vond dat ik daar op de zee zat.


De reden is dat hij ook gek is op de zee en schepen is. Hij wist me te vertellen dat ik een paar weken voor vertrek hem had verteld dat
ik naar Radio Monique zou gaan. Hij was alleen vergeten wanneer,dus hij was blij verrast toen hij me hoorde op de radio.

​

Schema week.
 
Om 04:00 werd ik wakker gemaakt, door de dienstdoende Caroline disc-jockey.
Dit omdat Caroline ’s nachts programma’s presenteerde, en dus was er altijd iemand wakker
Ik ging naar de kombuis om dan toast met marmelade te maken en een grote kop thee.
Als je op een overwegend engels schip bent dan pas ik me ook met ontbijt tradities aan.Het avond eten daar was ik niet van gecharmeerd.
Maar ik ben een persoon van niet zeuren, eten wat de pot schaft.
 
Mijn shift begon om 05:00 uur.

05:00 banden instarten
06:00: Nieuws voorbereiden
 
Dit gebeurde door te luisteren naar de BBC ANP en de BRT.
Deze uitzendingen werden opgenomen, en dan maakte je een combinatie van die berichten en tikte die uit op een typmachine.
Als je dat gedaan had nam je het op zodat het precies 2 minuten duurde.
Die 2 minuten waren belangrijk omdat je precies op het hele uur moest uitkomen.
Iets wat eigenlijk van Radio Veronica is overgenomen, die deed dat in de jaren 70 ook, het leek dan alsof ze eerder met het nieuws waren, wat natuurlijk niet zo was.
 
07:00 :Nieuws lezen
07:30 :Nieuws lezen
08:00 :Nieuws lezen
09:00 :Programma
10:00 :Programma 
11:00 :Pauze
 
In die tijd ging ik meestal naar mijn hut om even te slapen.
Tussendoor een praatje maken met de engelse collega’s of televisie kijken.
Je had een zeer goede ontvangst van veel televisie zenders die lokaal uitzonden, dus er was altijd wel wat te kijken.
 
12:00 :Pauze
13:00 :Nieuws voorbereiden
14:00 tot1900 uur Nieuwsdienst
 
19:00 Eten
Dit tijdstip was bewust gekozen zodat we op dit grote schip elkaar eens zagen.
Na het eten moest er natuurlijk afgewassen worden, dit ging in toerbeurt.
Daarna was je vrij om te doen wat je wilde.
 
Ik hoefde niet vaak af te wassen omdat ik mijn programma voor de volgende dag moest samenstellen en al vroeg naar bed ging. 
Om 21:00 lag ik al weer in mijn kooi, om de volgende dag om 04:00 uur weer aan de slag te gaan. 
Die nonstop muziek cassettes instarten om 05:00 uur, hield ik al snel voor gezien, nonstop muziek is zo saai.Vooral die cassettes die ik moest starten.
 
Dus na 2 dagen dacht ik, ik ga gewoon een programma doen van 05:00 tot 06:30 om 06:30 begon het gepreek van Maasbach. 
Maasbach was een adverteerder die een half uur over het geloof praatte, en dat leverde geld op, ik meen dat hij 1000 gulden betaalde.
 Vanuit de Caroline studio zag men dat ik die non stop cassettes niet draaide.Ze vonden  het geweldig dat ik gewoon live zat. En staken hun duim omhoog en lachte van, dit is beter dan nonstop muziek, wisten ze me nog te vertellen. 
Ik draaide vooral rockachtige muziek, en niet van die easylistening dingen die op die cassettes stonden.


Schema weekend.
 
Het weekend kon ik uislapen tot 08:00 uur.
 
Ik deed het nieuws van 12:00 tot 18:00.
Voor de rest van de tijd was ik bezig met wat klusjes.
Zoals de messroom schoonmaken, de was doen.
Kletsen met Engelse collega’s , de onderwerpen waren uiteenlopend.
 
Toen kwam de vraag wat draai je het liefst in je programma’s.
Ik gaf aan niet de muziek van Radio Monique, maar wat meer rockmuziek.
Ze wisten me lachend te vertellen dat ik bij het verkeerde station zat, ik paste beter bij Radio Caroline.
 
Maar ik zei daarop dat ik ervoor betaald werd, en zei ook lachend, dat maakt ook een hoop goed.
De Caroline jocks kregen alleen een reiskostenvergoeding en kost en inwoning.

 

Meer lezen bestel het boek

bottom of page